Tom Jones – Praise & Blame

Tom Jones - Praise & BlameOnlangs zong Tom Jones alle liedjes van zijn meest recente album Praise & Blame in een klein kerkje in Londen. Volgens deze recensie liet hij tijdens “Run On” de dakpannen klepperen. Ik geloof het onmiddellijk, als dit album iets duidelijk maakt is dat de 70-jarige veteraan nog steeds een stem heeft waarmee je in dichte mist elke tegenligger van kilometers afstand kunt waarschuwen. Wat de thematiek van Praise & Blame betreft was Paradiso (of nog beter, De Duif) een betere locatie geweest voor een concert. Maar het is de Melkweg, op 5 november. Jones zingt gospels en godvrezende blues, geschreven door legendarische namen als John Lee Hooker en Blind Willie Johnson. Wie de zanger uit Wales vooral kent van meedeiners als “It’s Not Unusual” of “Sex Bomb” zal verrast zijn. Maar het repertoire van Jones schuurde wel vaker langs de blues, neem alleen al “Green Green Grass of Home”, een liedje dat gaat over een ter dood veroordeelde die van zijn geboortedorp droomt. Jones heeft de ervaring om nummers als “What Good Am I” (origineel van Dylan) of Sister Rosetta Tharpe’s “Strange Things” naar een overtuigend einde te bulderen. Jones zelf noemt dit zijn Johnny Cash-album, een verwijzing naar de American Recordings-serie van Cash. Bij Johnny klopte Magere Hein steeds harder aan de deur, Jones ziet en klinkt nog heel vitaal. Nu ben ik de laatste om iemand als Jones een slechte gezondheid toe te wensen, maar Praise & Blame klinkt mij eerder als een heel knap gezongen kunstje in de oren, dan een hartenkreet die eruit moest.


mij=Island / Universal

2 reacties

Laat een antwoord achter aan Prikkie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven