Transatlantic – Whirld Tour 2010

Transatlantic - Whirld Tour 2010Eerder dit jaar was ik getuige van een memorabel Transatlantic-concert in 013. De muziek was buitengewoon – uiteraard, zou ik bijna zeggen -, maar wat het meest opviel was het enorme plezier dat de heren hadden. Neal Morse en Mike Portnoy aan weerszijden van het podium zodat ze elkaar signalen konden geven, de introverte bandleden Pete Trewavas en Roine Stolt daartussen en daarachter – maar geenszins in de schaduw gezet – Pain Of Salvation’s Daniel Gildenlöw die periodiek headbangend en wel de extra partijen op gitaar, toetsen en percussie verzorgde. Zoals elk concert in deze tour duurde het ruim drie en een half uur en dat was geen seconde te lang. De vijf heren vermaakten zich opperbest, met elkaar en met het publiek. Dat is ook duidelijk merkbaar op de live-cd/dvd die is opgenomen bij het Londense concert. De eerste cd wordt geheel in beslag genomen door The Whirlwind. Wat live meer opviel dan op het studio- album, is de rol van bassist Pete Trewavas in The Whirlwind. Hij is de rots in de branding die de melodie vasthoudt, de rest meandert daaromheen. Na de complete uitvoering van The Whirlwind volgde nog zo´n beetje de helft van de twee voorgaande studio-albums, voordat de toegiften aan bod kwamen. De pure pret is zichtbaar op de concert-dvd, maar nog meer op de extra dvd. Die bevat een opname van Genesis´ “The Return Of The Giant Hogweed” met Steve Hackett op het podium, een kort interview en een documentaire van maar liefst twee uur. Van de repetities in Los Angeles tot het laatste optreden zie je beelden die vooral zijn gemaakt door Neal Morse en tourmanager Collin Leijenaar. Geen ego´s, maar vijf muzikanten die elkaar persoonlijk en muzikaal graag de ruimte geven en daar intens van genieten. Van vrijwel elk concert is (een stuk van) de toegiften te zien, vooral het gedeelte waar de heren van instrument wisselen. Alleen Portnoy´s baspedaalsolo (op 11) en “Smoke On The Water” uit Tilburg ontbreekt. Logisch, want in Manchester deden ze dat nog een keer maar nu op 12. Gildenlöw die zijn baard heeft thuisgelaten voor de Europese tour, de decibelmeter in Spanje, de verjaardag van Mike Portnoy en nog veel meer gein en ongein. Geen obligate veren-in-de-reet van allerlei loslopende muzikanten, geen gemaakte lolligheid, gewoon dikke pret, als volwassen jongens op schoolreisje. Het album is in diverse formats te krijgen, maar je doet jezelf ernstig tekort als je de deluxe edition met 2 dvd’s en 3 cd’s aan je voorbij laat gaan.


mij=Inside Out / EMI

4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven