Herman Finkers had het in zijn vertolking van Het Carnaval Der Dieren over de klarinetsolo waar jaren conservatorium toe konden leiden. Uiteindelijk bleken het twee schier eindeloos herhaalde tonen, als weergave van de koekoek. Dat was meteen mijn belangrijkste associatie bij de fluittonen in “Setsuri”, de rustige song op Within The Triad van Eternal Elysium. De rest bleek psychedelische stoner van Japanse komaf. Japans, ja. In krap negenhonderd stukjes van mijn hand was dat dan ook de eerste in die categorie die ik langs zag komen. Het geheel is gestoken in wat het resultaat lijkt van moeizaam gefrutsel met Paint en WordArt en dingt daarmee nu al mee naar de prijs voor de lelijkste hoes van 2011. Het hielp niet om optimistisch gestemd aan de beluistering te beginnen. Meestal volgt dan nu de opmerking dat dat dik meeviel. Nou, ja en nee. Het is allemaal niet heel slecht en dus in elk geval van aanzienlijk hoger niveau dan de hoes, maar tegelijkertijd valt het tussen de vele stonerbands die er inmiddels zijn ook niet echt op. Of het is met de onverstaanbaarheid van de teksten, een eendrachtige samenwerking van productie en accent. Het is degelijke en best genietbare stoner, met een enkele uitschieter als “Sunset Puff”, maar veel meer dan dat wil het vooralsnog niet worden. Het is een leuke stonerband, zoals er een enorme middenmoot van leuke stonerbands is. Aardig voor een keer, maar als ik voor m´n cd-kast sta haal ik er echt eerder een Europese of Amerikaanse exponent uit…
mij=Headspin / Clearspot
2 reacties