Adam Haworth Stevens, dat was toch degene die bij Two Gallants de man was met de rasperige stem en het gerag op de distorted gitaren? Pas als ik een heel eind gevorderd bent met zijn solo-debuut staak ik het wachten op een écht lekker rauw liedje zoals Two Gallants die opnamen. Het openingsnummer “Praises In Your Name” lijkt op een bepaald moment toch te exploderen, de echte knal blijft uit. We Live On Cliffs blijkt na beluistering veel ingetoner dan de drie albums die Stephens maakte met zijn maatje op drums Tyson Vogel. Rijker qua geluid ook. Waar bij Two Gallants de twee het vooral samen uitvochten haalde Stephens een heel peloton hulpkrachten de studio in. Ik snap dan uiteindelijk ook wel dat Adam de songs van We Live On Cliffs niet als Two Gallants uit wilde brengen. Ze verschillen op hoofdlijnen te zeer. Toch ga ik dat gerasp op een bepaald moment missen. Aan de andere kant zijn vooral de momenten waarin Stevens bijval krijgt van de stem van een vrouw wel sterk. Het afsluitende “Everyday I Fall” is echt een heel mooi liedje en “Second Mind” wordt door zijn warme orgeltonen en meezingrefrein een prettig gekleurde mix tussen folk en soul. Alleen in “Elderwoods” blijkt Stephens uiteindelijk zijn tanden een beetje te laten zien. Toch is de ongedwongen sfeer van We Live On Cliffs wel prettig. Het voelt als een gemoedelijk samenzijn van vrienden die samen de liedjes spelen die Stephens niet geschikt achtte voor Two Gallants. Dat voelt best goed, maar ik kan stiekem niet wachten tot’ie weer zijn biezen pakt en met Vogel de podia onveilig gaat maken. Dat optreden van Crossing Border 2005 staat namelijk nog scherp op mijn netvlies en mag wel eens geüpdate worden.
mij=Saddle Creek / Munich
Een goede plaat maar kan inderdaad ook niet wachten op nieuw Two Gallants materiaal. 14 juli zijn ze in Amsterdam!!!