Warrant? Bestaan die nog!? Ja hoor. In de hoogtijdagen van de hairmetal waren ze een van de best verkopende bands in de Verenigde Staten. Met de opkomst van de grunge was het acuut afgelopen en werden hairmetalbands door de majors blind vervangen door elke grungeband die ze maar konden vinden. Toch zijn ze al die jaren stug doorgegaan, niet zonder interne strubbelingen en tal van bezettingswisselingen overigens. De laatste wisseling was in september 2008, toen tijdens de schrijfsessies voor dit album zanger en blikvanger Jani Lane vertrok om zich als songschrijver te profileren. Hij werd vervangen door ex-Lynch Mob-zanger Robert Mason, die de voor dit genre perfecte stem heeft: krachtig met een klein rafeltje. Aan de kwaliteit van de composities kan het vertrek van Lane niet gelegen hebben, want Warrant is muzikaal in alles nog een hairmetalband. De songs zijn heavy uitgevoerd poprocksongs van drie tot vijf minuten, met goede hooks en refreinen die direct blijven hangen. Tekstueel zijn ze wat volwassener geworden, getuige titels als “Sex Ain’t Love” en “Cocaine Freight Train”, maar verder is het makkelijke hap-slik-weg-muziek. Het is dan ook typisch Amerikaanse hairmetal. Dat neemt niet weg de composities en uitvoering een meer dan dikke voldoende krijgen. De liefhebber wordt met Rockaholic uitstekend bediend, de rest kan het album met een gerust hart negeren. Meestal is een album niet zo helder in te delen.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties