Dat Spencer The Rover met The Accident (And Other Love Stories) een fijn pianopopalbum aflevert, dat verbaast mij niet heel erg. Ik was namelijk al van de band gecharmeerd sinds ik voor het eerst van hen hoorde. Op hun nieuwe cd hebben ze echter flink gesneden in hun muziekkeuze en lijken ze definitief hun oog te hebben laten vallen op bij vlagen bijna klassieke pianopop. En dat deel van hun sound hebben ze verder uitgediept. Een puike keuze van Vlaming Koen Renders. Af en toe gaat het tempo een beetje omhoog (bijvoorbeeld in ” III: Bye Bye Big Blue Eyes” en in mindere mate ” Sad Songs (Main Titles)”), maar het gros van de songs kent een prettig laidback tempo waarin de orkestratie en koortjes uiterst geraffineerd uitgewerkt zijn. Ik moet zelf veelvuldig denken aan de door mij zeer gewaardeerde (maar verder hier volstrekt onbekende) Kevin Gilbert. Ook zo iemand met een gouden hand aan koortjes. Renders laat Brian Wilson, The Beatles en Billy Joel de handen op formidabele wijze ineenslaan. Heerlijk hoe hij in de eerste single “The Accident” zijn piano laat huppelen langs dartelende blazers en meerstemmige koortjes. Klein puntje van kritiek zou je de stem van Gilbert kunnen noemen, maar dat is volgens mij een kwestie van gewenning omdat je zijn type stem niet heel vaak hoort. Hij slaat bij Paul McCartney rechtsaf een vaag steegje in. Ik kom daar echter graag. Al was het alleen maar om naar die fraaie hoes te staren.
mij=STR / Rough Trade
4 reacties