Annihilator, Death, Pestilence, Testament. Ik speel Chaos Of Forms en ik zit die namen almaar in mezelf op te dreunen. Met een steeds groter wordende grijns op mijn gezicht. Heel veel metal luisteren doe ik niet meer, maar als het op de manier gebeurt waarop Revocation dit doet op hun nieuwste plaat, dan kan ik weer helemaal in een metalmood komen en al die klassiekers weer van stal halen. Op deze derde cd raast David Davidson als een bezetene over de snaren, maar stelt dat wel – zoals dat zo mooi heet – in dienst van het liedje. Dat dat een razende metaldraaikolk is, da’s dan alleen maar mooi meegenomen. De manier waarop deze jonge hond duizelingwekkende techniek koppelt aan gevoel voor melodie heb ik de laatste jaren niet zo goed gehoord. Alleen al met het titelnummer kun je een hele achtbaanrit simuleren. Na een door twaalf paarden aangetrokken intro, komen er twaalf tanks in een poging je bruut te overrijden. Ze laten je ontsnappen, maar drijven je een doolhof in waar de gangen alleen maar nauwer lijken te worden. Totdat je dan halverwege een serene maagdelijke schoonheid aantreft die je naar buiten leidt. Dat moet je wel mogelijk doen, want met elke stap die deze blondine zet wordt ze een jaar ouder. Al snel blijkt dat het toch nog meer dan honderd passen naar de uitgang zijn. Ze blijft je echter vergezellen en terwijl jou duidelijk wordt waar je er uit kunt sterft ze, je dodelijk vermoeid achterlatend. Gelukkig geeft het volgende “The Watchers” je geen tijd om erbij stil te staan en jakkert deze band uit Boston verder. Met een aandrijfmotor van het merk Dubois kun je ook niet anders. Naast Davidson is drummer Phil Dubois namelijk de andere technische halfgod in de band. Strakker dan strak legt hij een basis waar je u tegen zegt. Maar dat zeg je sowieso al wel tegen deze verbluffende plaat.
mij=Relapse / Rough Trade
2 reacties