Stereo MC's – Emperor Nightingale

Stereo MC's - Emperor Nightingale Ik ben al een tijdje fan van de manga Bakuman. Als u even onthoudt dat ‘manga’ gewoon het Japanse woord voor stripverhaal is, is het een manga over het maken van manga. Twee 18-jarige jongens besluiten hun studie te verruilen voor een baan in de Japanse stripverhalen-industrie, en dat blijkt veel minder romantisch te zijn dan het leek toen ze beiden verslingerd waren aan andermans werk. Bakuman is zo goed omdat de tekenaar en de scenarist samen al een gigantisch ander succes op hun naam hebben staan, Death Note. Ze weten dus hoe het werkt in het wereldje, en dat wordt in ‘opvolger’ Bakuman niet verbloemd. Een van de toestanden waar de jongens in verzeild raken, is dat ze een manager krijgen die koste wat kost wil dat er grappige verhalen geschreven worden, niet zozeer spannende of inhoudelijke. Net zoiets moet er met de achtste plaat van de Stereo MC´s gebeurd zijn. Weg zijn funk en rap, de groep is het elektronische pop-pad op gegaan. Er zitten wat pompende singles tussen, zoals “Tales”, dat zijn pianolijn regelrecht van de Utah Saints gejat heeft, maar echt goede liedjes zijn het niet. De liedjes voelen niet zozeer geforceerd aan, slecht is het niet, maar veel bijzonders is het net zo min. Wat waarschijnlijk had moeten klinken als een nieuwe Gorillaz-plaat, is hier op zijn best het minste Basement Jaxx-werk. Bovendien nodigt dit resultaat ook niet uit om eerdere Stereo MC’s-platen weer eens uit de kast te trekken. Misschien is dat het probleem wel. Het genre dat de Stereo MC’s het liefst en het best maakten, is gewoon uit de tijd. Ga daar maar eens aanstaan als manager.


mij=!K7 / V2

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven