De eerste tonen van Gravitas zijn verrassend hard. Van platenmaatschappij Frontiers ben ik vooral AOR en poprock gewend, maar Furyon is toch echt een flink stuk steviger. Gaandeweg de eerste track “Disappear Again” begin ik te begrijpen hoe ze toch bij Frontiers terechtgekomen zijn. Het is namelijk een ongelofelijk catchy nummer, zij het in een metalverpakking. Begrijp me niet verkeerd, het is geen pop met harde gitaren. Integendeel, de gitaren schreeuwen, krijsen en ronken groovy riffs en de ritmesectie is loodzwaar. Zanger Matt Mitchell heeft een growl en intensiteit om van te watertanden. Producer Rick Beato (Shinedown, Fozzy, Bullet For My Valentine) heeft op zijn beurt het geheel voorzien van een sound die groter dan groot is en het metalkarakter verder versterkt. Als er nog andere invloeden doorklinken, dan zitten die eerder in de progmetalhoek dan in de AOR. Mijn eerste associatie is met het recente debuut van Adrenaline Mob, dat zegt genoeg. Maar net zo makkelijk zou ik hier Dream Theater en Soundgarden kunnen noemen. Het klinkt dus allemaal behoorlijk Amerikaans voor wat toch vijf Britten zijn. Waar veel van de Amerikaanse bands uit de B-divisie echter wel een grote sound hebben maar je het gevoel blijven geven dat ze een kunstje uitvoeren, straalt Furyon van begin tot eind overtuiging en klasse uit. Ook als hun invloeden doorklinken, zoals Iron Maiden in “New Way Of Living” blijft het een eigen sound houden. Furyon is al sinds 2005 bezig en dit is hun full-length debuut. Dat is terecht geweest, want het heeft geresulteerd in een debuut dat geen moment verslapt. Het volledige album was al klaar toen ze getekend werden door Frontiers. Eén conclusie is onvermijdelijk: de majors hebben ongelofelijk zitten slapen, want Furyon meldt zich met Gravitas meteen in de hoogste divisie van de metal…
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties