Zylver – Van Verre

De Volendamisering van de Nederlandse muziek kun je vergelijken met de ontwikkelingen bij commerciële omroepen. Of het nu zang- of danswedstrijden, kookprogramma's of scripted reality betreft: als er eentje van scoort, dan is er binnen de kortste keren niets anders meer te zien. Originaliteit of eigenheid speelt geen enkele rol, imago en scoren zijn bepalend. Evenzo heeft het succes van Jan Smit gezorgd voor een stroom aan artiesten en muziekprogramma's waar het vooral meer van hetzelfde is. Jammer genoeg gaat Zylver daar ook aan ten onder. Het is een Nederlandstalige rockband naar een idee van Jan van Geerenstein. Vooral samen met muzikant Tom Janssen werkte hij het uit en met medewerking van gitarist Timo Somers (ex-Vengeance), zanger Auke Busman en een rijtje gasten namen ze het op. Gestoken in een prachtig boekje, met alle teksten erbij, ziet het er werkelijk fantastisch uit. En er wordt ook gewoon uitstekend gemusiceerd op dit album. Er staan prima gitaar-, bas- en drumpartijen op Van Verre. De eerste tonen beloven een proggy album, maar zodra de zang begint ligt dat beeld in gruzelementen. Dat het tekstueel nogal eens Bløffiaanse pseudopo&euml:zie is (´de nostalgie groeit er welig/ als een vrucht van vroeger tijd/ haar diepe paarse gloed/ boeit een eeuwigheid´), ach, als het Nederlandstalig is valt dat ook meer op, dat vergeef ik ze nog. Zanger Auke Busman is zeker geen slechte zanger, maar hij lijkt in stijl en dictie meer dan een beetje op die ene J. En daarmee wordt het alsnog kleffe, quasi-romantische kitsch uit de Volendamse school. Waar het muzikaal voor proggers en rockers zeker de moeite waard is, is de zang geknipt voor het TROS Muziekfeest. Jammer, want met een meer eigen – en minder gladde – stijl had ik het misschien wel de moeite waard gevonden. Nu vraag ik me vooral af waarom we dit bij File Under toegezonden hebben gekregen. Voor TROS-oortjes is dit mischien muzikaal veel te ingewikkeld, maar ik zie hier ook nog geen File Underlezer op meedeinen.

mij=Eigen beheer