Bij de naam Nick Riff (de man schijnt echt zo te heten) en vooral de titel dacht ik in eerste instantie een shredderplaatje te krijgen. Eén blik op de nogal ehm… ongebruikelijke hoes maakt duidelijk dat dat niet het geval is. Bovendien is dit album gereleased door Clearspot en dan weet je zeker dat Riff geen shredder is. Het achtergrondje van 's mans site laat geen enkele ruimte voor twijfel: het gaat hier om psychedelica. De basis van dit album wordt gevormd door 'live in de studio' opgenomen drum-, gitaar- en zangpartijen, met later toegevoegde toetsen, synths, bas en achtergrondzang van Riff zelf, en hier en daar een gastmuzikant. Het is het laatste deel in een serie van vijf albums, de Riffdiscs. Bij dit album gaat de psychedelica richting folkprog á la Phideaux en Ryan Parmenter. Daar is niks mis mee, maar met een lengte van 62 minuten is het uiteindelijk een behoorlijke zit doordat het allemaal wat veel op elkaar gaat lijken. Bij heavier psychedelica met zwaar overstuurde gitaren zit in die machtige riffs een deel van de aantrekkingskracht. Door de wat brave gitaarpartijen op dit album zijn de songs echter simpelweg te lang om de aandacht vast te houden. Bij “Side Effects” ben ik blij dat er een Clarence Clemons-achtig scheurende sax voorbijkomt, maar die maakt maar een paar keer zijn opwachting in een song die weer dik zeven minuten duurt. Pas in de twee laatste tracks, het titelnummer en “Open Mind”, lijkt het een beetje op zijn plaats te vallen, met in “Escape Velocity” lekker uit de bocht gierende elektrische gitaren in de solo en mooie zanglijnen in “Open Mind”. Als de laatste – na alweer elf minuten – geëndigd is, overheerst vooral de opluchting. Er wordt op dit album prima gemusiceerd, de productie is kraakhelder, maar het album had half zo lang mogen zijn…
mij=Riffdisc / Clearspot
4 reacties