Ik fiets in de ochtend en aan het einde van de middag van en naar mijn werk. Dan luister ik de cd’s die de beste Storm me in al zijn goedheid heeft gestuurd. Deze week luister ik niets anders dan Fake Problems. Onbewust schrijf ik dan al delen van de recensie in mijn hoofd. Fake Problems maakte het me lastig: ik kon het niet direct duiden (of ‘in een hokje duwen’ maar aan die term heb ik nogal een hekel). Een blik op de MySpace van de heren leerde me dat de Alternative Press me voor was: ‘a carnival of Southern-fried indie-rock’ luidt de rake classificatie. Dit viertal uit Florida zag ik per toeval in Arnhem, een aantal maanden geleden, tijdens het fantastische Speak Out Fest. Aldaar wisten zij het publiek te bewegen tot een spontane polonaise. Dit verraste de band zelf nog het meest en de vrolijke verbazing was van de gezichten af te lezen. Je begrijpt: het was een mooie avond. Op het podium zag en hoorde ik kort door de bocht de Kaiser Chiefs maar dan met ballen. Dat is op de plaat in essentie onveranderd, al hebben die vier knapen alle mogelijkheden van een professionele studio vol benut: glockenspiel, blazers, cowbell, strijkers, marching drums en koortjes. Ook qua stijl gaat het alle kanten op: punk, pop, hoempa, klezmer, swing. Ja, alles wat je tijdens een Southern carnival zou kunnen horen. Tel daarbij de zang nog op, die van fluisterend via verhalend naar uit-volle-borst gaat. Hij eist je aandacht op als een enthousiaste circusdirecteur die onderwijl tekstueel niet uit de meest eenvoudig te verhapstukken vaatjes tapt: twijfel, teenage angst, godsdienst en (verloren) liefdes. Komt deze plaat dan niet om in ideeën? Nee, al gaat het maar nét goed. Maar nét goed is in dit geval heel goed. Deze vier wijsneuzen hebben punkrock (zoals die gemaakt wordt door Against Me! ) naar een hoger plan getild. Tot mijn jaarlijstje!
mij=Side One Dummy / Suburban