Zozo, die Kristin Hersh heeft aardig in de handjes gespuugd het afgelopen jaar. In 2002 had ze al besloten de Throwing Muses nieuwe adem in te blazen. Met de oorspronkelijke bandleden David Narcizo, Bernard Georges en zelfs Tanya Donelly nam ze een titelloze plaat op, die binnenkort uitkomt. Tegelijkertijd komt The Grotto uit. Tijdens de opnamen van deze solo-plaat werd/was ze zwanger en is ondertussen al bevallen van haar vierde zoon. Aardig wat drukte dus in huize Hersh. Drie kindjes in een jaar zeg maar! De inspiratie voor de songs voor The Grotto vond Hersh in de dood van een nabij familielied. Op geen enkele plaat van haar klonk Hersh zo naakt en intiem. Het centrale deel van de songs is Kristin met alleen maar haar vriendelijke schuurpapieren stem en een akoestische gitaar wat je hoort. Sober wordt ze sober door Howe Gelb (Giant Sand) op piano en Andrew Bird (Squirrel Nut Zippers) op viool. Ik moet er persoonlijk een beetje aan wennen om Hersh weer zo spaarzaam en anders begeleid te horen na Sunny Border Blue dat gelijk raak was na de eerste twee tracks “Your Dirty Answer” en “Spain”, maar ik denk dat ik op de langere termijn deze plaat meer en meer zal gaan waarderen.
File: Kristin Hersh – The Grotto
File Under: Mooi, kaal en akoestische singer songwriter