Mew – Frengers (Not quite friends but not quite strangers)

Scandinavië lijkt een welhaast onuitputbare bron te zijn van bandjes die een frisse draai geven aan oude invloeden, er zelf iets aan toe weten te voegen en een plaat op de plank leggen die duidelijk zijn invloeden weergeeft, maar er toch toe doet doordat er gewoon erg leuke liedjes op staan. Dat geldt dus óók voor het nog piepjonge Mew, dat door haar invloeden (My Bloody Valentine, Lush en een zanger die klinkt als Jonathan Donahue van Mercury Rev) nergens verhult, maar verpakt in pareltjes zoals “Am I Wry? No” en post-rock (als in niet standaard abacab-liedje)-achtige “Comforting Sounds”. Alle reden om gehypet te worden in Engeland en “Comforting Sounds” werd dan ook pardoes, en terecht, door de NME al tot single van de week gebombardeerd, het middenstuk van de plaat is misschien niet even sterk als deze twee tracks, maar ook “She Came Homre For Christmas” en het betoverende balladduet van zanger met Stina Nordenstam “Symmetry” Geen reden om zuur te zijn over zo’n internationaal debuut, Mew schijnt al twee platen in Denemarken uitgebrachte te hebben, hooguit over de ietwat rare hoesfoto. Ze kunnen zo aansluiten bij al die andere Scandinavische bands die doorbreken

File: Mew – Frengers (Not quite friends but not quite strangers)
File Under: Danish Pop Dynamite