Om gotisch metaal niet in kitsch of cliché te laten vervallen moet je toch best je best doen. Dergelijke bandjes schieten , vooral in Nederland, als paddestoelen uit de grond. Niet alle paddestoelen zijn echter eetbaar, velen maken je ziek en een enkeling is zelfs dodelijk. Het gezwam van Epica is zeker niet ziek makend, maar goed Epica-baas Mark Jansen komt dan ook voort uit de sporen van één van de toppers in het genre, After Forever. Uit die band werd Jansen, letterlijk, weggestemd terwijl hij nota bene één van de oprichters en belangrijkste songschrijvers was. Gelukkig is hij niet bij de pakken neer gaan zitten en is gaan doen wat hij altijd al wilde doen, meer muziek maken vanuit filmische inval dan vanuit een gotische hoek en dat is hem meer dan behoorlijk gelukt. Brengt me gelijk ook bij een pijnpunt, ik had persoonlijk gehoopt op wat meer gitaargeweld (wat in prijsnummer ‘Façade Of Reality’ wel dik voor elkaar is) , deze staan mij persoonlijk wat teveel naar achteren in de mix. Nu heeft het orkest nogal eens de overhand. Er zullen ook wel wat mensen zijn die zullen moeten wennen aan de beide stemmen. Zo’n klassieke sopraan als van Simone Simons en grunt als van Jansen zelf hoor je niet echt vaak en al helemaal niet zo georchestreerd (af en toe moet ik hierdoor denken aan Suite Sister Mary van Queensrÿches’ Operation Mindcrime). Epica kan zo aansluiten in het rijtje Within Temptation, After Forever. Van deze frisse kijk op gothic metal wordt je niet snel misselijk.
File: Epica – The Phantom Agony
File Under: Gotische Filmische Metal
Briljant