De cover van Moby‘s “Porcelain” sluit naadloos aan op de rest van de nummers van Jenny Queens debuut Girls Who Cry Need Cake. Is dat nou een goed of een slecht teken vroeg ik me af. Ik zal eerlijk bekennen dat ik bij beluistering van deze mierzoete alt.countrypop-plaat steeds dacht: “Dat meisje jat hier in dit nummer echte schaamteloos alles bij elkaar”. Ik schaamde me toch wel diep dat ik Moby er niet gelijk uithaalde. Ik zat natuurlijk ook steeds gewoon naar het hoesje te staren en vraag me af waarom Queen me een tikkie verleidelijk – maar verveeld – aan zit te staren en voor wie die taart nou eigenlijk is. De liedjes zijn net iets te zoet en haar stem is te lief. Een beetje zo lief als Jewel dat deed. Die mag sinds 0304 dan bijna danspop maken daarvoor maakte ze ook van die lieve zoete suikerhartjes. Eén zo’n suikerhartje kan ik nog wel hebben en een paar ook wel, maar een zak achter elkaar leegvreten bezorgt me buikpijn. En hetzelfde geldt dus ook voor cake. Ik zou Queen dan ook niet gelijk cake geven als ze gaat huilen. Ik zou d’r jennen en sarren en hopen dat ze dan die lieve schroom eens van zich af gooit en eens goed d’r tanden laat zien. Een meisje dat zo lief kan zingen dat ze weet hoe het voelt als het over is ga ik wantrouwen namelijk. Daar schuilt wat achter. Ik ga het porcelein eens aan stukken gooien. Eens kijken hoe ze reageert.
File: Jenny Queen – Girls Who Cry Need Cake
File Under: Lief en breekbare(?) alt.country-pop
File Audio: [ Drowning Slowly ] [ Porcelain ]