“Gek dat deze plaat nog niet eerder op deze site verscheen”, tikte ik in na beluisteren van Misery is a butterfly van Blonde Redhead. “Goede reden om de pen ter hand te nemen!”, schreef Coen per mail terug. Bij deze los ik dan ook eindelijk mijn belofte in om het Fileunder-team te versterken. Goede start is het halve werk, dus spoedde ik me naar de lokale club waar deze band toevalligerwijs die avond kwam spelen. De band had na de release van Fake can just as good definitief een plaats in mijn platenkast opgeeist met hun aan Sonic youth en Unwound refererende dwarse gitaarliedjes. Misery.. is echter hele andere koek. Verdwenen zijn de dissonante gitaarrifjes en het soms hysterische gekrijs van zangeres Kazu. Wat daarvoor in de plaats is gekomen zijn 11 uitgebalanceerde melancholische liedjes verfraaid met cello’s, samples en toetsen. Rustige doch spannende nummers waar de aparte stemmen van Amedeo (gitarist) en Kazu de juiste sfeer toevoegen. Ik kan dan wel generaliserend hokjes gaan noemen zoals post-rock of emopop, de bezwerende Blonde Redhead-ambiance blijft uniek. Bijna alle nummers (zoals het repeterende “Pink Love” of het filmische “Messenger”) kruipen onderhuids en geven per draaibeurt iets van hun bedoeling prijs zodat ook ik pas na vele draaibeurten dit CD-tje op de juiste waarde kon schatten. Dat live zoveel pracht moeilijk waar te maken is mag dan ook geen bezwaar zijn. Dit schijfje is in ieder geval goed voor een plekje op mijn jaarlijst-reservebank. Gaat u daar maar vast zitten, ik kom over 7 maanden bij u!
File: Blonde Redhead – Misery Is a Butterfly
File Under: Uitgebalanceerd melancholisch
File Audio: [ Misery Is A Butterfly ]