Zo af en toe komt het voor dat ik een cd wil horen die File Under niet ter recensie aangeboden krijgt. Eigenlijk zou ik nu moeten schrijven dat dat niet zo heel vaak voorkomt, maar mijn portemonnee denkt daar anders over. Dus laat ik die eerste zin eens opnieuw opschrijven: het komt af en toe wel eens voor dat File Under een cd ter recensie aangeboden krijgt die ik wel wil horen. Zo. In het geval van de nieuwe cd van Ome Piet was dat niet het geval. Ik moest er voor naar de winkel en een week lang droog brood eten. Allemaal de schuld van… ja, van wie eigenlijk? Van Ome Piet. Ome Piet, die eigenlijk liever Ozark Henry genoemd wordt, maakte een wonderlijk mooie plaat. Daar zou ik nog afwisselend en briljant aan toe willen voegen, maar dan klinkt het wel een beetje vreemd als ik tot slot daar ook nog ontoegankelijk aan toe wil voegen. Want hij is een beetje ehmm.. moeilijker dan de vorige plaat, Birthmarks. Zo heeft hij meerdere luisterbeurten nodig voor je hem écht in je systeem hebt zitten. En elke keer zorgt hij voor een beetje meer kippenvel. Elke keer klinkt er meer bezieling door je boxen. En als de plaat dan eindelijk bovenin je hoofd zit, dan blijkt het inderdaad de wonderschone, afwisselende, ja, briljante plaat te zijn waar je al drie jaar op zat te wachten. Maar voor mooie dingen mag je best wat moeite doen. The Sailor Not The Sea is een genreoverschrijdende plaat had ik hier nog willen schrijven. Maar omdat ik van dat soort clichés moet kotsen doet u maar net of u die vorige zin niet gelezen hebt. En rent u maar gewoon naar de winkel. Dat gedoe met die recensies ook altijd. Waarom doet u niet gewoon eens wat ik zeg, want deze recensie is alweer veel te lang.
File: Ozark Henry – The Sailor Not The Sea
File Under: Waarom bent u nog niet in de platenzaak?
File Audio: [Fragmenten ergens op www.ozarkhenry.com ]
m’n vader vertelde me ooit eens dat er een West-Vlaming is met een prachtige stem: Ozark Henry genaamd. Na de song ” at sea geluisterd te hebben was ik meteen verkocht. Ik rende naar de winkel en kocht het album ” the sailor not the sea “, de langverwachte opvolger van “birthmarks” die inmiddels ook al in mijn bezit is. Het intronummer bezorgde me niet meteen kippenvel. Na enkele luisterbeurten krijg ik er niet genoeg van. De plaat moet meerdere keren beluisterd worden voor je er de kunst, de schoonheid en de moeite van inziet die piet goddaer alias ” ozark henry” erin heeft gestoken. De plaat is af, de nummers stuk voor stuk kunstwerken. Het album kan niet onder 1 thema worden geclasseerd, daarvoor bevat het te veel complexiteit. Want zoals al eerder gezegd: Deze plaat is moeilijker en veel complexer dan al z’n voorgangers. Na enkele keren geluisterd te hebben zal je de scoonheid er van inzien. hoogtepunten van de cd zijn natuurlijk “at sea”,”indian summer”, en vele nog veel anderen. Alleen spijtig van het ongezongen nummer “the sailor not the sea” dat misschien wel goed bedoeld was en hier en daar wel prachtige instrumentale stukken bevat, maar het nummer als totaal heeft me niet kunnen betoveren zoals de anderen. Mijn conclusie? De plaat is af!! het is een pareltje!! Loop als de bliksem naar de winkel en koop hem, zelden was een plaat zo mooi als deze. Ozark henry is een natuurtalent waar Belgie trots op kan zijn…