De verzengende hitte van de woestijn doet je huid samentrekken. Zelfs de meest geharde dieren hebben de beschutting van hun hol opgezocht. Een enkele keer waait er een tumbleweed voorbij. In de verte is een schijnbaar vervallen huisje te zien. De hond die loom in de schaduw op de veranda ligt verraadt dat er wel degelijk leven is in het huisje. Verheugd stap je op het huisje af in de hoop op verkoeling. Zodra je de deur opent, hoor je een drumroffel en word je omver geblazen door een weldadige stroom bluesrock die er op je af komt. Voor je zie je drie mannen die met het zweet op hun voorhoofd hun instrumenten de sporen geven. Pat Travers laat in vervoering zijn gitaar schreeuwen, janken, dreunen en pompen als in zijn beste dagen, Carmine Appice en T.M. Stevens hebben brede grijnzen op hun gezichten terwijl ze er voor zorgen dat het tempo er lekker in blijft. Een enkele keer komt er een flard rap of reggae voorbij, maar van de eerste tot de laatste minuut blijft de vertrouwde bluesrock doorrammelen en doorstomen. Terwijl de mannen voor je zich van niets en niemand bewust lijken te zijn en lekker hun instrumenten blijven aanvuren, laat je je zakken tegen de wand van ruwe planken en laat je de ontspanning over je heen komen. De klanken van het powertrio voeren je mee naar een wereld waarin er geen zorgen zijn. Er is alleen de muziek, waarin je je heerlijk kunt onderdompelen. Soms is het leven heel mooi….
File: Travers & Appice – It takes a lot of balls
File Under: Powertrio met ballen
File Audio: [Taken]