Bohica – No Apologies

In Groot-Brittannik beginnen ze het ook redelijk door te krijgen qua post/indie-hardcore en emo. Hundred Reasons is op weg een grote te worden, Lost Prophets begint hitjes te scoren, Reuben bracht kortgeleden nog een heel sterke plaat uit en dit Bohica doet ook zijn best minstens zo beroemd te worden als hun grote voorbeelden. Wat we krijgen voorgeschoteld is en twaalftal songs met dik aangezette emoties over rockende gitaren met hier en daar een rustiger moment. Op zijn best haakt zoiets aan bij creatievelingen als Quicksand en Helmet, Bohica kiest echter te vaak voor de makkelijke weg en gaat dan meer richting moderne grungelight bands als Intwine, 3 Doors Down en zelfs (godbetert) Live. Pathos in plaats van passie dus. Daarnaast verpest de zanger de boel met zijn zeurderige stemgeluid. En als dan tot overmaat van ramp ook nog blijkt dat geen enkele song de middelmaat ontstijgt kom je al gauw tot de conclusie dat het niet heel erg opschiet met deze plaat. Een duidelijk geval van de klok wel horen luiden maar de klepel niet zien hangen. Het is blijkbaar niet allemaal postcore-goud wat er aan de overkant van de Noordzee blinkt.


mij=Casket Music/Bertus

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven