Die mist van de afgelopen weken, die past heel mooi bij de muziek die Castanets maakt. Aan de ene kant vormt de mist een wollige bescherming tegen de buitenwereld, aan de andere kant isoleert ze je ook daarvan. Zoals uit de mist soms schimmen opduiken, die onduidelijke vormen hebben tot je dichterbij bent, zo ook op Cathedral. De prachtige, soms meerstemmige zang van Raymond Raposa, geholpen door Bridgit DeCook en Liz Janes, zuigt je mee in dromerige gemoedstoestanden, ondersteund door percussie op onduidelijke voorwerpen en een mooi sereen gitaartje. Het lijkt wel of er complete kunstwerken van Tinguely worden ingezet met klateren, rammelen en ratelen in “You are the Blood”. Ver weg, onzichtbaar in de mist, klinkt een klagende saxofoon… Zo bouwen de castanets hun kathedraal op uit flarden gemoedstoestanden (twijfel, onzekerheid), sfeer en geluid. Gerockt wordt er ook, in “Industry and Snow” en het abrupt stoppende “Cathedral 4 “. Meer in folk- en country-style zijn de nummers “As You Do” en “We are the Wreckage”. Prachtig ingetogen muziek, Castanets sluit dan ook goed aan op de rest van de stal die op Asthmatic Kitty wordt gerund. Wat mij betreft mag die mist nog even blijven hangen… Cathedral schiet dan ook gelijk door naar mijn jaarlijst.
mij=Asthmatic Kitty / Konkurrent