Quit Your Dayjob – Quit Your Dayjob (EP)

Twaalf minuten. Niet negen of vijftien. Nee, twaalf. Wat kun je in twaalf minuten doen? Een goed boek lezen? Op de wc nadenken over de zin van het leven? De hond uitlaten, de buurvrouw vertellen dat ze haar bek moet houden? Je cd-collectie van het balkon af naar beneden gooien? Of je baas vertellen dat hij zijn hoofd moet steken waar zijn kont zit en ontslag nemen? Dat laatste zou de titel van “Quit Your Dayjob” kunnen suggereren. Maar ergens hoop ik niet dat de mannen uit het Zweedse land dat gedaan hebben. Want of dat nu zo’n verstandige carrieremove geweest zou zijn… Wat ze deden was het volgende: ze namen een gitaar en een synthesizer. Natuurlijk ook nog een drumstel en een microfoon. En met die ingrediënten maakten ze een hele, hele melige plaat. Zo maakten ze een liedje dat ze Coconut noemden. En ook nog een liedje dat ze “Look! A Dollar” noemden. Vervolgens waren er opeens nog zes andere melige liedjes en zetten ze het op een cd. En natuurlijk ervoor zorgden dat het geheel net iets meer dan twaalf minuten van de luisteraar zijn tijd in beslag neemt. Want het moet niet te serieus zijn allemaal natuurlijk. Kijk. En daar moet ik dan weer wat over zeggen. Lekker dan. Wat ik wil zeggen is dat dit stukje typen al meer dan twaalf minuten van mijn tijd in beslag nam en dat dat alweer veel te veel moeite was. Maar misschien denkt u daar wel anders over. Misschien vindt u het wel de B52’s die speed gebruikten of Devo in een punkjasje. Misschien vindt u het wel heel leuk. Wie weet.


mij=Bad Taste / Suburban

2 reacties

  1. Bass tard

    Nou, het moge duidelijk zijn dat bovenstaande recensent een lekker stukje kan schrijven.
    Maar daarmee heeft ie nog geen verstand van muziek.
    Wat quit your dayjob neerzet heeft zijn roots in de geschiedenis. Je kunt het geheel ook zien als een lekkere mix van Ska, punk en electric.
    En dat de teksten geen echte boodschap hebben (behalve dat er een dollar op straat ligt), so what? Ik zag ze live in het voorprogramma van Danko Jones en was er best gecharmeerd van. Er zijn ook muzikanten die zichzelf niet zo heel serieus nemen en dat is een goede eigenschap. Chapeau.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven