Sophia maakt prachtmuziek. Het enige waar ik niet alle dagen goed tegen kan is de stem van Robin Proper-Sheppard. Maar dat ligt vooral aan mij. Propper-Sheppard brengt na alle ellende met platenmaatschappijen tegenwoordig zijn platen in eigen beheer uit en licenseert ze dan aan platenmaatschappijen als hij dat nodig vindt. Zodat hij zelf de baas blijft over zijn muziek. Heel verstandig. Het fijne is dat hij bij zijn Flower Shop Recordings ook andere bands de kans geeft hun plaatje uit te brengen. En dan wil hij ze ook nog wel eens helpen door mee te spelen op hun plaat of te produceren. Dat deed hij dus ook bij Copenhagens‘ Sweet Dreams… Je hoort zijn akoestische gitaarwerk niet echt prominent terug op Sweet Dreams…, zijn producershand wel. Die is prachtig. Copenhagen en Proper-Sheppard hebben zich ook behoorlijk uitgeleefd met de instrumentatie. Aan Sophia doen de liedjes ook wel denken, maar zo rijk geïnstrumenteerd als Copenhagen klonk Sophia nooit. Niet aan de Tindersticks denken is overigens niet mogelijk bij het beluisteren van Sweet Dreams…. Bij zanger Neil G. Henderson moet je gewoon doen denken aan Tindersticks. Kan niet anders. Nou vooruit als’ie bovenin zijn beperkte bereik gaat zitten ook nog een beetje Elvis Costello. Maar dan nog. De liedjes zijn gelukkig wel zo georkestreerd dat het nergens overkill wordt ondanks veel koper- en strijkwerk. Had ik The Divine Comedy al genoemd als referentie? Nee? Doe die er ook nog maar bij. En had ik al gezegd dat het prachtmuziek is? Nee? Nou bij deze dan: Prachtmuziek voor al uw eenzame nachten. Laat die zomer maar wachten.
mij=Flower Shop / Bang!
Het is Tindersticks voor mensen die nog niet héél erg depressief zijn, geloof ik.
Wij vinden dit heel fijn!