Je hebt bouwers en managers, zo heb ik altijd geleerd. De een is het best wanneer hij aan het pionieren is en moet zich laten vervangen door de tweede wanneer de boel bestendigd moet worden. Blijft de pionier te lang zitten dan is de ellende meestal niet te overzien. Bij gitaristen zie je hetzelfde verschijnsel, maar dan met solo-artiesten en bandmuzikanten. Of ze functioneren goed in een band met de wisselwerking met andere muzikanten, óf ze moeten een plaat in hun eentje fabriceren omdat ze domweg alles beter (menen te) weten. Maar weinig gitaristen kunnen beide. Gianluca Galli blijkt er daar een van te zijn. Onlangs besprak ik de cd Hard Times van zijn band Mantra, maar zijn solo-cd Back Home mag er ook zijn. Opvallend genoeg kreeg de Mantra-cd vooral door het gitaarwerk een sterke Led Zeppelin-sound en ontbreekt dat bijna volledig op dit album. Het zijn stuk voor stuk echte instrumentale songs. Soms hoor je wat Joe Satriani, soms Vai-achtige weirde sprongen in de melodie en bovenal hoor je de invloed van Steve Morse. Waar Mantra een staalkaart van muziekstijlen is, is Back Home eerder melodieuze powermetal met de voeten stevig in de jaren eh…negentig. Het is stevig gitaarwerk zonder in gitaarhalsracerij te vervallen, waardoor dit niet alleen een technisch knap album, maar vooral ook een muzikaal aangenaam album is geworden. Tel daarbij op aangename Oosters klinkende aankleding (“Sasquatch”, “The 4th Dimension”) en een paar gastsolisten en dit prima geproduceerde album is een absolute aanrader.
mij=Horus Music / Rock Inc.