Met Anno Aspera levert Barathrum hun achtste en volgens de enige (on)officiële website, ook meteen hun laatste album af. De band werpt na een bestaan van vijftien jaar de handdoek in de ring. Dat is eigenlijk wel jammer, want de muziek Barathrum is bijzonder origineel. Barathrum is namelijk een beetje de Entombed van de black metal. Inderdaad, Black ‘n Roll dus! De door hun zelf uitgevonden en gebezigde term slaat de spijker op zijn kop. De mix van black metal en rock ‘n roll is lekker groovy en dat hoor je niet vaak in deze scène. De groove wordt vooral gebracht door het spel van zanger en bassist Demonos Sova, het enige nog origineel overgebleven bandlid. Dat is op zichzelf al een hele prestatie, want er hebben bijna twintig muzikanten in deze band gespeeld. Door het catchy spel vergeet je bijna dat in de teksten de frontale aanval op de hele Christelijke samenleving wordt ingezet. Met pakkende titels als “Antikristus Neutronstar”, “G.I.D. (God Is Dead)” en “Nailday” zou de boodschap duidelijk moeten zijn, ware het niet dat er een addertje onder het gras zit. Er is namelijk humor in het spel en die ligt er dik bovenop. Wat een lol moeten die gasten hebben gehad bij het verzinnen van de teksten. En daar is helemaal niets mis mee, zolang je jezelf maar niet al te serieus neemt. Het is te hopen dat Demonos nog even doorgaat met musiceren en onderdak vindt bij een andere band. Anno Aspera is in ieder geval een waardig afscheidscadeau.
mij=Spinefarm / Bertus