Dit jaar was het boekenweekgeschenk het niemendalletje Zomerhitte van Jan Wolkers. Ik had het in anderhalf uur uit. Raar is dat. Je slaat het dicht en opeens heeft zo’n boek niets nieuws meer te bieden, geen waarde meer. Het is geen boek meer, maar een voorwerp. Bij muziek is dat op een andere manier soms ook zo. De muzikant voert een strijd tegen de tijd. Muziek kan direct mooi zijn, maar tijdloos mooi blijven is veel moeilijker. Sommige artiesten denken dat het woord tijdloos ‘onvoorspelbaar’ betekent. Kijk maar naar Aphex Twin, wiens muziek je niet eens kunt omschrijven. Ik had me er tot nu toe nog nooit zo in verdiept, maar er blijkt een speciaal hokje voor te zijn, IDM, vol met muziek waarbij de gemiddelde dansvloer onmiddellijk leegloopt, die niet in veel platenzaken te vinden is en die slechts in één Nederlands radioprogramma regelmatig langskomt. Aphex brengt momenteel trouwens onder de naam AFX elf Analord-synthacidplaten uit, alleen op gelimiteerd vinyl, waarvan zelfs de fans zich afvragen of ze nu voor 33 of 45 toeren bedoeld zijn. Het New Yorkse Mercurial maakt het de luisteraar gemakkelijker. Het kruidig dampende “March of the Lemmings” heeft een sterk thema en ontploft halverwege opeens in een Royksopp-vuurzee. En “Annihilate The Thought” is lekker spookachtig voor bij een meditatie. In de overige tracks zit veel minder spanning, ze houden de aandacht niet vast. Te weinig melodie, of de grote lijn verdrinkt in het gepiel. Wel knap dat alle tracks compleet in SoundForge gemaakt zijn. En ik hoor echt niet dat drie nummers al twee jaar op een plank lagen. Tijdloos is het dus zeker geworden. En voorwerploos met één klik verkrijgbaar.
mij=Laidback Electronica