Morgen mag ik weer eens proberen een einde te maken aan mijn status als werkloze. Het zou mooi zijn als het lukt, want het is precies de baan die ik zou willen. Dat is iets om heel blij van te worden – zo’n baan is niet voor iedereen weggelegd. Voor de heren achter Talisman ook niet altijd, bijvoorbeeld. Zowel zanger Jeff Scott Soto als bassist Marcel Jacob verdienen hun geld door aan het ene na het andere project mee te doen, om vervolgens solo of met echt eigen bands iets op te kunnen nemen. In Talisman zijn deze heren al vijftien jaar actief, nadat ze elkaar tegenkwamen in de band van Yngwie Malmsteen. Qua kosten was deze uitgave een makkie, want het zijn live-opnamen. Even mixen, hoesje eromheen en in de winkel ermee. Nou vind ik live-cd’s normaal gesproken de best mogelijke verzamelaars, dus mij hoor je niet klagen. Ook niet over deze dubbel-cd. Elk van de cd’s bevat een volledige opname van een concert. Dat is best een leuk idee, het nadeel is alleen dat álle nummers van de tweede cd ook op de eerste staan. Nou ja, het zijn twee live-cd’s voor minder geld, moet je maar denken. Het betreft opnamen uit 2003, met een mooi overzicht van hun sterkste songs in lekker vette, strakke uitvoeringen met een stevige funk feel. Geen klassiekers, maar stuk voor stuk goede rocksongs. Alleen het de-voorste-rij-zingt-mee-nummer had voor mij niet gehoeven. Als Soto de microfoon weer heeft laat hij horen live geen millimeter onder te hoeven doen voor wat hij in de studio op de plaat zet, Marcel Jacob bast de sterren van de hemel en ook de rest van de band gaat daar moeiteloos in mee, of het nu eigen nummers zijn of covers als “Crazy” (Seal!) of “I Don’t Know” (Ozzy). Een mooiere kennismaking met Talisman dan deze is er niet.
Of het zou de gelijktijdig verschenen dubbel-dvd moeten zijn, natuurlijk. Ze hebben niet simpelweg beide optredens elk op een DVD gegooid, nee, de eerste dvd staat propvol met bijna alle nummers van beide cd’s en van de tweede dvd is een uitgebreid chronologisch overzicht van de geschiedenis van Talisman gemaakt. Een overzicht zonder “gut, wat vinden we elkaar toch aardig”-interviews, maar met veel beelden uit de oefenruimte en backstage, een paar typische cheesy hardrockclips en veel live-beelden. Beelden waaruit ook blijkt dat dit een gezelschap is dat het domweg leuk vindt om samen te spelen en waar ieder de ruimte krijgt om de eigen capaciteiten te tonen. De opnamen en beelden zijn waarschijnlijk best goedkoop geweest maar dat hoeft nog geen wanprodukten op te leveren, zoals Talisman laat zien.
mij=Frontiers / Rough Trade