Ik kan niet surfen. Totaal niet. Maar ik heb het eigenlijk ook nooit echt gemist. Laat mij maar gewoon op het strand plaatsnemen en af en toe even afkoelen met een duik in het zeewater of in een glas bier. Het was een raar moment waarop ik dacht: ‘wow, hier zou ik wel willen surfen.’ Dat was het moment dat we met de auto door Monument Valley reden in de Sierra Nevada en de hemel voor onze ogen openbrak en uitstroomde over de imposante rotsformaties daar. Ik zag mezelf zo op een board tussen die steenmassa’s door trekken, maar het was – ja duh! – natuurlijk volstrekt onmogelijk. Ik sluit niet geheel uit dat de heren van Yawning Man een soortgelijke ervaring gehad hebben. Hoe anders zijn ze er op gekomen om hun stonerrockroots op te leuken met een hoeveelheid surf? Het zit’em vooral in de gitaren van Gary Arce (ex-Sort of Quartet). Hij bewerkt hier en daar in de instrumentale nummers zijn gitaarhals bruut met de whammy bars. Alfredo Hernandez (ex-Kyuss en QOTSA) en Mario Lalli (ex-Fatso Jeson en Orquestra del Desierto) hebben niet zoveel – zo niet niets – veranderd aan zijn manier van drummen en bassen. Alhoewel Lalli wel zijn fretloze bas van stal gehaald heeft. Het is me een raadsel waarom dit trio dat al sinds 1986 schijnt te bestaan nooit eerder hun surfstoner vastgelegd heeft op cd. Waarschijnlijk waren ze te druk met hun jamsessies en optredens in de woestijn waarbij ze de stroom van generators gebruiken. Had ik ook gedaan als ik hun was, maar ben blij dat daar verandering in is gekomen.
mij=Alone Records / Suburban