Het is maar een kilometer of vier naar het station. De kans dat ik nat word op dat kleine stukje is vrijwel nihil als het droog is op het moment dat ik de deur uitga. Toch bereikte ik de laatste dagen steeds doorweekt het station. Ik kan je verzekeren er is niets ellendiger dan – op een tijdstip dat je eigenlijk nog in je bed wilt liggen – drijfnat de trein in te gaan. Zo’n slecht begin van de werkdag staat bij mij bijna altijd garant voor een dag met een nors gezicht en veel, heel veel, koffie. Muziek wil dan heel soms nog wel eens helpen om de boel een beetje op te vrolijken, maar meestal gaat het op zo’n dag volkomen langs me heen. Dat lot trof Doublehearted van D’Sound dus. Blijkbaar zit die ergernis voor regen op de ochtend diep, want eigenlijk is het bizar dat de zomerfrisheid van Doublehearted me niet een beetje opfleurde. Het viel me pas op toen ik ‘s middags eindelijk weer eens een paar zonnestralen opving terwijl ik een beetje zat te suffen in de trein. D’Sound’s frisse mix van pop, acid-jazz en een beetje soul en r&b (ergens tussen Jamiroquai en Nelly Furtado) is misschien een beetje gladjes, zo in het zonnetje krijg je er dorst van en verlang je naar een lekkere Korenwolf op het terras. Het verbaasde me dan ook een beetje dat dit Noorse trio in eigen land al vier top tien hits scoorde met tracks van dit album. Daar is het immers nog vaker en guurder en kouder weer dan in ons eigen kikkerlandje.
mij=Edel / V2