Molly Hatchet, bestaan die nog? Jawel hoor. Sterker nog, ze vieren hun 25-jarig jubileum. Nou hoort daar wel een kleine kanttekening bij: pas bij de huidige bezetting is er weer een van de oorspronkelijke leden terug te vinden in de band. In 1996 nam gitarist Bobby Ingram het voortouw bij weer een nieuwe start van de band, maar was er van de originele band weinig meer terug te vinden. De eigenlijke grote man achter Molly Hatchet, Danny Joe Brown, overleed in maart jongstleden na jaren geleden al vanwege gezondheidsproblemen te zijn afgehaakt. En toch is dit Molly Hatchet nog steeds Molly Hatchet. Niet alleen hetzelfde logo, eenzelfde stoer tafereel op de voorkant van de hoes, eenzelfde stoere albumtitel, ook de muziek is nog steeds stevige southern boogie van de eerste tot de laatste minuut. Titels als “Son Of The South” en “Moonlight Dancing On The Bayou” maken nog even extra duidelijk waar ze vandaan komen. Stevige gitaarpartijen zetten een gedegen boogie neer, rauwe zang eroverheen, een stel sleazy achtergrondzangeressen, de formule werkt vanaf de allereerste plaat en dat doet ‘ie nu nog. Niemand hoeft zich bij een nieuwe plaat af te vragen wat voor invloeden Molly Hatchet nu weer zal gaan verwerken, het zal gaan klinken als alle voorgaande platen. Maar dat kunstje doen ze wel goed. De boogie dendert lekker door, in stuk voor stuk behoorlijke songs die er om vragen op flink volume gedraaid te worden. Wat dan nog, als het niet bijster origineel is. Ik vraag ZZ Top toch ook niet wanneer ze hun baarden eens afscheren? Nou dan…
mij=Steamhammer / Rough Trade