Ik weet nog precies waar ik naar luisterde als kind. Wat potentie had, en waar het zo nu en dan mis ging. Ik weet ook nog redelijk goed welke favorieten van mijn ouders ik liever wel of niet in de auto hoorde. Ik weet ook nog welke platen ik zelf wel eens opzette – een krukje erbij, tong uit de mond om de naald precies boven het goede stukje te hangen -, maar ik kan er eigenlijk geen lijn in ontdekken. Ekkehard Ehlers heeft een eerste poging gedaan vanuit een experimentele hoek een cd samen te stellen voor kinderen. Zelf zegt hij een hoek gekozen te hebben die niet voor de hand ligt. Vroeger waren het ouders, familieleden en bekenden die kinderen muziek lieten horen, nu worden ook kinderen gebombardeerd met wat het meest voorhanden is. En omdat niemand meer een andere keuze maakt, vond Ehlers het een uitdaging met deze compilatie aan de slag te gaan. Wat duidelijk ‘childish’ is aan deze verzameling soundscapes, geluiden en elektronische melodieën is de naïviteit die eruit spreekt. Een volwassene zou dit kenmerk nog kunnen bestempelen als moeilijk, maar zet de cd op, ga op bed liggen en val bijna in slaap, ik denk dat je dan een heel eind in de buurt komt van wat de kinderen volgens Ehlers bekoort: fijne geluiden, herhaling, rustige tempi en ofwel herkenbare ofwel verrassende geluidjes. Opvallend is overigens het grote aantal bijdragen uit het verre Oosten, daar waar de Casio’s nog steeds veel muziek produceren. Mocht ik een kind hebben, ik zou het experiment aangaan. De missie van Ehlers zou best eens geslaagd kunnen zijn.
mij=Staubgold / Konkurrent