Ik ben niet gek op autorijden. Dat leer je wel af als je maanden lang in de maandagochtendfiles van Maastricht naar Hoogezand rijdt en door de vrijdagmiddagfiles weer terug. Dus, hoewel ik een auto heb, reis ik lange afstanden het liefst met de trein. Maar als ik dan toch met de auto moet, dan het liefst ‘s avonds, als het donker is. Eventjes in mijn eigen wereld, met mijn favoriete sympho knetterhard op. Jarenlang was dat Alive on Planet Earth (uit 1999) van The Flower Kings en dan vooral de tweede cd. Opvolger Space Revolver (2000) was daarna niet uit mijn cd-speler te slaan. Maar terwijl ik nu naar Kaipa‘s Mind Revolutions luister, realiseer ik me dat daarna geen cd van The Flower Kings de cd-speler van mijn auto heeft gehaald. Space Revolver was de eerste plaat op Inside Out en het hek was ineens van de dam. Roine Stolt verscheen met/in het ene na het andere project, de productie werd verdrievoudigd. En geen enkele cd is echt slecht, maar toch… Zo ook Mind Revolutions. Ik weet wel, Kaipa is het kindje van Hans Lundin, maar Stolt heeft wederom een dikke vinger in de compositorische pap. En dus klinkt Mind Revolutions als een plaat The Flower Kings. En dat is jammer. Want we hadden al meerdere platen van The Flower Kings. En die cd’s zijn beter. Het project is daarmee niet mislukt, want het is nog steeds beter dan veel symphowerk dat uitkomt, maar toch, ik zal dit niet draaien als ik in de auto zit. Daarvoor is Mind Revolutions te cliché, ik zou bijna zeggen te gemakkelijk afgeraffeld. Dan pak ik toch de liveversie van “The Flower King”. Toen Roine voor mijn gevoel nog tijd nam voor zijn composities…
mij=Inside Out / Suburban
Het begint er inderdaad op te lijken dat Kaipa niet meer echt vernieuwend bezig is, maar dat hoeft niet persé een nadeel te zijn. Ze doen gewoon waar ze goed in zijn.
Er staan een paar nummers op waar ik niet echt warm voor loop, maar het titelnummer is in mijn ogen briljant en maakt dat het album als geheel zeker de moeite waard is.