The Subways – Young For Eternity

Ze werden zomaar pardoes voor de leeuwen geworpen door de programmeur van Glastonbury. Michael Eavis had een demo gehoord van The Subways en hoorde dat het wel snor zat. Sindsdien gaat het snel voor gitarist/zanger Billy, (helaas) zijn vriendin bassiste/zangeres Mary-Charlotte en drummer Josh. Glastonbury zetten ze met groot gemak naar hun hand en ook op London Calling in Amsterdam maakte het trio indruk met hun liedjes die de ene keer neigen naar de britpop van Oasis en de andere keer het tergende van Nirvana in zich hebben, soms zelfs beide in één liedje. ‘Pfff, dat is zooo jaren negentig’ hoor ik je denken? Nou, fuck it. Het zal me aan mijn reet roesten of het zooo jaren negentig is. Als het gebeurt met de overtuiging waarmee deze drie het doen dan maakt het mij geen biet uit. En de titel Young For Eternity moeten de criticasters dan maar eens in hun oren knopen. Geinig is dat veel liedjes overduidelijk over het bandpaar gaan. Het is bijna vertederend hoe schaamteloos Billy zijn liefde betuigt voor zijn bassende vriendinnetje in “Rock’n’Roll Queen”. Of zingt over hoe zij thee voor hem zet in “Mary” en dat ze het fijn hebben samen (in “With You”). Die Billy heeft het in zich om straks een goede echtscheidingsplaat te schrijven. Maar niks zoetsappigs aan hoor, ze rocken gewoon straf door, waarbij wat mij betreft vooral Charlotte – tja, een zwak voor bassende vrouwen dat heb je of dat heb je niet, hè – de show steelt. Dat doet ze vast ook op Lowlands, komende vrijdag.

mij=Warner