Je mag een progrocker veel verwijten, maar een gebrek aan pretentie zal daar niet bij zitten. Op zijn Marsmans moet het vooral “Grootsch en meeslepend” zijn. De thematiek is derhalve vaak episch, waarbij de ridders, draken en schone jonkvrouwen links en rechts uit de speakers springen. Maar zelfs in epische pretenties heb je nog verschillende gradaties. En Glass Hammer, toch al niet vies van Het Grote Gebaar, gaat vol in de overdrive met het epos The Inconsolable Secret. Steve Babb schreef een lang verhaal gebasseerd op een middeleeuwse saga, destilleerde daar een plaat uit en smeerde die uit over twee cd’s. Eentje, “The Knights” geheten, met twee lange stukken en eentje, “The Lady”, met tien nummers van normale lengte. En dit alles gestoken in een hoes van Roger Dean, die overigens wel eens beter werk heeft afgeleverd. Maar de vraag bij iedere progplaat blijft: worden de pretenties waargemaakt? Ja en nee. The Knight is zo ontzettend schatplichtig aan Spock’s Beard (Neal Morse era, en die wisten ook al dat Abraham de mosterd elders haalde), dat je je afvraagt of Morse zelf toegetreden is tot Glass Hammer. Wat dat betreft zit “The Lady” beter in elkaar. Met een glansrol voor een viertal verschillende zangeressen (Susan Bogdanowisz, Sarah Snyder, Flo Paris en Laura Lindstrom) wandelt Glass Hammer hier weliswaar niet zo heel ver van de platgetreden symphopaden maar laten ze toch horen iets in hun mars te hebben. De plaat is veel meer in balans, gaat minder gebukt onder veel te lang uitgesponnen solo’s en laat zich veel meer als beluisteren als soundtrack van een spannend (middeleeuws) heldenepos beluisteren. De film verzin je er zo bij. Kortom, meeslepend is het in ieder geval, grootsch bij vlagen. En dat is voor een hedendaagse progplaat al heel wat.
mij=Arion / Bertus