Ik zal eens even een potje met u roddelen. Over een paar alt.country mannetjes en vrouwtjes. Leest u even mee? Jay Farrar en Jeff Tweedy speelden vroeger samen in Uncle Tupelo. Ze maakten samen fijne platen en het leven was mooi. Maar op een dag kregen ze ruzie en waarom? Geen idee, ze vertelden ons niets. Totdat Jay vorige maand uit de school klapte. Jeff had tegen de vrouw van Jay gezegd dat hij van haar hield. En geprobeerd haar te versieren. Dat vond Jay niet fijn. Stel je voor dat het waar is dan snap ik daar niks van. Ooit zag ik de vrouw van Jay en geloof mij: daar wilt u niet achteraan lopen als een hitsig hondje.
Tot zover de roddels. Tegenwoordig speelt Jeff bij Wilco en Jay bij Son Volt. Nu had Jay natuurlijk meer bandleden nodig bij Son Volt en een zekere Eric Heywood wilde wel meedoen. Nu deze Eric de man van een zekere mevrouw Kristin Mooney. Kijk, nu ben ik waar ik wilde zijn, al die roddels ook. Wat ik zeggen wilde: ik geloof eigenlijk geen bal van het hele verhaal dat Jay ophangt over Jeff. Maar Kristin, die denkt er het hare van, zo blijkt. Die schrijft liedjes als “The Cheating Game” en heeft een platenlabel dat “Sin City” heet. Nou vraag ik je. Dus, Kristin, ik neem al je subtiele hints ter harte: als je op enig moment geen zin meer hebt in manlief dan wil ik best in haar oor komen fluisteren dat ik je een lekker stuk vind. Dat je mooie liedjes maakt. Dat je plaat klinkt als een woestijn bij zonsondergang. Dat je, als je man onaardig tegen je doet, je best bij mij mag komen wonen. Dat je dan wel de hele avond mooie fluisterliedjes moet komen zingen snap je zelf ook wel he? Maar dat moet je nu thuis ook, denk ik zo. En Eric? Ach, die kan ik wel hebben. Die ruzie heb ik er graag voor over!
Kristin Mooney speelt dit weekend op Take Root
mij=Sin City / Sonic
Het enige dat vervelend is aan Take Root is dat het op zaterdag is en ik dan bij Laura Veirs in Ekko sta.
Laura valt best te missen hoor. Ze heeft nog steeds die stomme staartjes en ze zingt nog steeds dezelfde liedjes 🙂