Slick 57 – Love, Lost, Exhaust

slick_fifty_seven-love_lost_exhaust.jpgWie hangt er nou aan wie? We zijn het beiden een beetje kwijt, geloof ik. Jouw arm hangt om mijn schouder en mijn arm hangt om jouw schouder. Toch? In de andere arm houden we een pul bier. Een grote pul bier. Ik ben het ook kwijt of we nu feesten of rouwen hier in deze kroeg. Uitgelaten zijn we wel. Het is een goed weerzien. Als een orkaan kwam ze in mijn leven, op de schaal van Saffir en Simpson van één naar vijf in een vloek en een zucht. Maar blijkbaar kan zo’n orkaan ook zo weer tot stilstand worden gebracht. Ineens werd je ontmaskerd. Je brak mijn hart in drie stukken. Nee, vier waren het er. Ik had het gewoon niet door ondanks alle waarschuwingen. Blind was ik ervoor. En nu geldloos, werkloos en weer vrouwloos. Ik stapte in mijn auto en reed zolang dat mijn linkerarm er bruin van werd, om daar te komen waar ik nu uitgeput sta te wankelen. We zingen. We zingen mee met de rauwe muziek die uit de goedkope speakers schalt en bestellen nog twee pullen bier. De andere twee zijn nog halfvol, maar nu heb je nog geld, zeg je, dus is het slim. Ik vind het volstrekt logisch dat we bestellen. Ik, op de vlucht voor haar, vind hier een veilige vertrouwde thuishaven. Er is niet veel veranderd. Waarom zou het ook. Je neemt nog een slok bier en grijnst. ‘Weet je’, zeg je, ‘Weet je, na eerst Iris en nu Jessica wed ik dat je binnenkort op de proppen komt met een Katrina.’ We kijken elkaar aan en bulderen van het lachen.


mij=Sonic

Een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven