Metalzangers. Je hebt ze in verschillende soorten en maten. Je hebt er die alleen maar schreeuwen, een enkeling wisselt dit af met cleane zang, sommigen grommen en weer anderen houden van hoog gillen. Een type die men echter nog wel eens over het hoofd ziet is echter de galmer. Zoals Keith Caputo in zijn jonge jaren. Of een Glenn Danzig op Roy Orbison-best. Het Deense Volbeat is gelukkig eerlijk genoeg om die namen zelf ook te noemen in hun bio, en ze voegen daarnaast zelfs de nieuwe term Elvis-metal toe aan de metalgeschriften. En verdomd, het kan ook nog. Muzikaal gezien doen ze weinig anders dan zo hard en swingend mogelijk te beuken, als een verzwaarde metallica-ten-tijde-van-de-zwarte-plaat aan de rock en roll met wanhopig galmende zang. Strak en degelijk hak- en vakwerk, met een moddervette moderne sound. Waarop uitstekend te headbangen valt, maar met verder weinig verrassingen. Tsja, en die zang. Die begint na een zestal nummers toch wel zo erg op die van Keith Caputo begint te lijken dat je je afvraagt waarom je niet even River Runs Red zou draaien. Die plaat was toch wel wat spannender. Voor wie zich afvraagt hoe Metallica zou klinken met diezelfde Caputo is dit misschien wel een aardig plaatje.
mij=Rebel Monster / Mascot