The Gathering – Mandylion

gathering-mandylion.jpgAls ze nog maar één woord gezongen heeft ben ik weer net zo verliefd op haar als de eerste keer dat ik “Strange Machines” hoorde. ‘It has always been in the back of my mind’. Maak van ‘It’ ‘She’ en hier geldt: damn right she was! Het was in mijn studententijd dat Mandylion uitkwam. Ik bracht zakken met geld naar Groningse platenzaken die ik ruilde voor papieren zakjes gevuld met cd’s van Paradise Lost en My Dying Bride. Maar waarom nooit The Gathering? Misschien om de bijna puberale verliefdheid op Anneke te verbergen? De werkelijke reden is zoals altijd ontnuchterend. Anderen kochten Gathering-cd’s en we ruilden onderling tapes uit. Mijn tapes van Always , Mandylion en Nighttime Birds waren bijna transparant geworden toen ik ze vorig jaar weg gaf. Daarom ben ik nu, tien jaar later, in mijn nopjes met de geremasterde heruitgave van Century Media. Met bovendien een extra schijfje met demo-opnamen van tracks die later bijna allemaal op Mandylion verschenen. De demo’s zijn niet zo goed als die bij de eerder dit jaar verschenen Accessoires: Rarities & B-Sides-dubbelaar zaten, maar zo gluren in de keuken van één van je favoriete albums is toch altijd leuk. En dat album staat nog steeds als een huis. Bij andere platen die ik nu tien (of meer) jaar later terugluister moet ik nog wel eens giechelen om mijn eigen smaak van toen. Bij Mandylion niet. Met Anneke als stralend middelpunt is en blijft The Gathering één van de beste rockbands van Nederland. Zo niet de beste.


mij=Century Media / Suburban

Een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven