Madonna – Confessions On A Dance Floor

madonna-confessions_on_a_dance_floor.jpgGa naar Babelfish, vertaal de tekst “I’m sorry” naar het Nederlands en het resultaat is “Ik ben droevig”. Madge nam het klakkeloos over, sprak het op zijn Tsjechisch uit en zo ontstond de wel heel rare intro van het nummer “Sorry”. Het is de enige stomme bekentenis op haar nieuwste album. De rest is namelijk precies wat je sinds “Ray of Light” al van Madonna Louise Ciccone (47) had willen horen: lekkere elektronische filterdisco die iedereen dankzij de zang moeiteloos correct identificeert. Geen ballads, geen vullers, ongeveer alle liedjes kunnen wel op single uit; wie het eenvoudige “Hung Up” al leuk vond zal met Confessions overgelukkig zijn. Dankzij mijn held Stuart Price achter de knoppen (wat een superproductie!) is het debacle uit 2003 dat American Life heette in één keer vergeten en zit Madonna weer recht in het zadel naast Kylie, Goldfrapp, Royksopp, Fischerspooner en al die andere moderne synthpop. Als u zich afvraagt, “I heard it all before”, ja daar dus. Dat zijn de minpunten aan Confessions: zo vernieuwend als Music destijds is het niet, de nummers lijken veel op elkaar en Madonna durft niet overal te knallen (“I Love New York”, zo moet het!). In het funky refrein van “Isaac” (genoemd naar de zingende Yitzhak Sinwani) verwacht ik na de vette climax op tweederde de diepe bass van een zeetanker, maar helaas. En ook het fijne “Future Lovers” had in een betere wereld een tweede “King Of Snake” kunnen zijn. Wellicht iets voor de remixes. Maar verder: wat wil je nog meer?


mij=Maverick / Warner

14 reacties

  1. Madonna moet een verschrikkelijke cuntflap zijn geweest tijdens het productieproces, want bijna alles is inderdaad veeeeel ingehoudener dan waar Stuart Price mee zou kunnen leven. Zijn remixen van Hung Up zijn ook al zo interessant als een midweek kamperen in Friesland. 🙁
    Stuarts album voor Juliet eerder dit jaar is oh. Zo verschrikkelijk veel beter. Niettemin ben ik blij met hoe I Love New York mijn leven verrijkt heeft.

  2. ik vind m nogal tegenvallen
    TE veel filterdisco, naar een nummer of 5 heb je zoiets van: ja nou ken ik
    het onderhand wel.
    Niet echt slecht maar veel te eenzijdig. Ik betrap mezelf erop iets te vaak
    op de skip-button te moeten drukken.
    @Marten: I Love New York? Kun je niet beter gewoon naar I Wanna Be Your Dog luisteren…
    De ultieme filterdisco bereikte Madge al met Impressive Instant, CoaD kan
    daar niet aan tippen.
    Ze wordt dit jaar voorbij gestreefd door de nieuwe garde: Robyn en ook een
    beetje door Annie (want die deed dat eigenlijk al in 2004)

  3. Wat is I Wanna Be Your Dog?
    Ik vind Robyn niet echt goed vergelijkingsmateriaal. Robyn is veel te, eh, alternatief. En Annie. Ja oké, Annie misschien wel.
    De vergelijking met Goldfrapp, Royksopp en Fischerspooner vind ik wel best raak: dat zijn ook allemaal van die “Doe nou eens een keer wat leuheuks! Je hebt het in je, maar je doet er niks mee! Níks!”-figuren.

  4. Nee, maar het is ook niet dat ik me daarvoor schaam ofzo. 🙂
    Maar ik heb hem gedownload en dayyymn! Is dat bewust zo gedaan? Ik vind I Love New York leuker hoor: daarvoor hoef je niet zo goed je best te doen om het te waarderen. 🙂

  5. Hanneke

    “If you don’t like my additude than you can F off.”
    Waar is de Madonna gebleven die “I’m not your bitch, don’t hang your shit on me” zong?!
    Maar hoe dan ook, ik zet de plaat wél steeds weer op en dans dan door de kamer terwijl ik mijn haar kam.
    Maar ja, ik ben dan ook een meisje.
    Qua tandglazuur ben ik daarbij ook blij dat ons aller Oldfrapp eens niet boven haar bereik zingt.

Laat een antwoord achter aan André Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven