Het zal wel als grapje begonnen zijn, maar je kunt de mannen van Malpractice zeker niet van onprofessioneel gedrag beschuldigen. Sterker nog, Deviation from the Flow is een uiterst aangenaam en weldoordacht werkje geworden. Er is dan ook even de tijd voor genomen, daar het vorige album alweer uit 1998 stamt. Deze Finse combinatie speelt, in tegenstelling tot veel andere landgenoten, nu eens geen melodieuze death metal maar heeft zich helemaal gericht op de meer progressieve metalklanken en dat is beslist geen slechte keuze geweest. De stijl van dit viertal is erg puur. Geen toetsenmasturbatie, alleen maar onvervalste gitaarcreativiteit. Stampende riffs, tegendraadse loopjes, vingervlugge solo’s, alles is aanwezig. De zang is bovendien aangenaam warm en klinkt heel vertrouwd. Ondanks de technische uitstapjes is dit album vooral erg mooi geworden. Er is een perfecte balans gevonden tussen techniek en een goede song. De muziek straalt zelfs een soort serene rust uit (kan dat eigenlijk wel?), waar ik mijn vinger maar niet op kan leggen. Dat maakt het waarschijnlijk ook zo plezierig om naar dit juweeltje luisteren. Hoop dat deze uitstraling dit weekeind nog even aanhoudt, want ik moet de kozijnen schilderen en een beetje rust in de kop is dan zeker geen overbodige luxe.
mij=Spinefarm / Bertus