U kent vast die popster in verval. U weet wel, ooit was ‘ie zwart, inmiddels is ‘ie eng blank, heeft ‘ie geen neus meer, is het kuiltje van Kirk Douglas in z’n kin gesneden en haalt ‘ie meer publiciteit met misbruik van jongetjes dan met z’n schaarse nieuwe plaatwerk. Hè, gaat Prikkie nu over castratenpop schrijven!? Nee hoor, ik ben alleen vrij methodisch. Na MJ komt in het alfabet MK, en dát is waar ik het over wilde hebben. MK staat voor Michael Katon, een bluesrocker uit Hell, Michigan(!). Een gitarist die niet in de Arena thuishoort, maar in groezelige café’s achteraf. Want Katon is een van de rauwste en ruigste bluesrockers die er zijn. Zeker, de man kan een stevige solo neerleggen, maar het draait bij Katon in de eerste plaats om de riff. Stevig overstuurde gitaarmuren overheersen dan ook deze cd, Katon’s negende. Sinds 1984 brengt hij op gezette tijden een plaat uit en iedereen keer is de kwaliteit prima. Verwacht geen flitsende Hendrixiaanse solo’s of vernieuwende inzichten in de blues. Katon past eerder in de traditie waar ook ZZ Top ooit geworteld was en in iets mindere mate Walter Trout en The Muggs. Pure blues, rauw en ongekunsteld. De titels zeggen wat dat betreft genoeg:”On The Prowl For A Hoochie Mama”, “Diablo Boogie” en “Motor Cycle Blues”. Met zijn ongepolijste, hese stem bezingt Katon onderwerpen die alleen maar een excuus zijn om er een lekker potje bluesrock uit te gooien. Schijfje d’rin, volumeknop wat hoger en genieten maar!
Vanaf vrijdag is Katon verschillende keren in Nederland te zien. Katon komt onder andere in: Burgerweeshuis, Deventer (24/2), Janssen & Janssen, Veendam (25/2), Café Koster, Groningen (26/11), Bosuil, Weert (4/3), Café De Lijst, Hoogeveen (5/3), Vereinshoes, Vaals (8/3), Bluescafé, Apeldoorn (9/3), De Kade, Zaandam (10/3), Bolwerk, Sneek (11/3), Wilhelmina, Eindhoven (12/3).
mij=Provogue / Bertus