Portishead – Third

Portishead - ThirdHet is kil hier. Duister en kil. Een donker wolkenpak hangt als een eeuwige sluier boven onze hoofden. Grote, zuigende modderpoelen bemoeilijken het lopen. Traag bewegen we onszelf voort, op zoek naar iets wat ons een beetje warmte kan geven. Licht en warmte, daar verlangen we iedere dag weer naar. Het herinnert ons aan de tijd dat hier de heidebloemen het landschap kleurden. Badend in het zonlicht. Als ik mijn ogen sluit kan ik bijna de bloesem ruiken. Het lijkt allemaal zo lang geleden. Vraag me niet hoe lang. Te lang, dat is een ding dat zeker is. De zure slagregens hebben brandende striemen in onze verbeten gezichten achtergelaten. Eindelijk lokt daar in de verte een lichtschijnsel, als een baken op volle zee. Vermoeid halen we nog eenmaal diep adem en naderen de bron van dit hoopgevende licht. Een huis. Grauwe muren. Gescheurd stucwerk. In het raam een schim. Een vrouw, lichtjes kromgebogen, zingt een wiegelied voor een groepje kinderen. De doorleefde stem verraadt ons dat ze veel heeft geleden. Zacht. Gebroken. De hevige donderslagen overstemmen haar gezang. Ze houdt echter vol. We kloppen drie maal op het verweerde hout van de deur. Als een getergde ziel gaat deze langzaam, krakend open. Lede ogen kijken ons aan. Een voorzichtige glimlach. ‘Welkom…’. Met open armen.


mij=Island / Universal

Een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven