Opeth – Still Life

Opeth - Still LifeBoven aan de trap van zolder staat de Jongedame. ‘Papa, wil je mijn fiets uit de schuur halen. Ik wil in het straatje fietsen.’ Mejuffrouw kan tegenwoordig zonder zijwieltjes fietsen en sindsdien zou ze het liefst nog met haar fiets in bed liggen. Vooruit dan maar, ik help haar gelijk. Buiten klets ik nog wat met de buurman. Opeens gaat het raam open van onze slaapkamer en hangt mevrouw Storm uit het raam: ‘Wat ben jij op zolder aan het draaien, zeg. Zoiets hoorde ik al heel lang niet meer?’ Hmm, inderdaad, dat klopt. Nu pas hoor ik zelf ook dat ik de muziek wel heel erg hard had staan. Al moet dat ook, want het is de special edition (of reissue zo je wilt) van Opeth‘s Still Life. Dit Zweedse progressive death metal viertal is nou niet bepaald een band die ik graag op een bescheiden volume beluister en al helemaal niet als het een strak in 5.1 surround sound geremixte klassieker als Still Life uit 1999 is. Mijn hemel wat klinkt deze plaat op deze manier nog indrukwekkender dan hij toentertijd al deed. Deze special edition verschijnt, en dat is vast geen toeval, vlak voordat er eindelijk weer een nieuwe cd van deze meesterlijke Zweden in de schappen ligt, maar dat verhoogt de feestvreugde alleen maar meer. Naast de 5.1-mix staat op de dvd ook nog een live-video van ingetogen “Face of Melinda”, waarop de band laat horen ook op het podium adembenemend goed te zijn. En als icing on the cake is het boekje ook nog uitgebreid met extra artwork van Travis Smith. Maar het gaat in dit geval toch vooral om de muziek en zoals Åkerfeldt zelf schrijft in het verhaal achter de plaat dat ook in het boekje staat: ‘It’s aged pretty well.’ Voorwaar een understatement.


mij=Peaceville / Bertus

13 reacties

  1. Ludo

    mono jongens. dat moet ‘t wezen.
    (nu nog een goed argument daarvoor verzinnen, zouden die bestaan verdedigers van ‘t mono-geluid, Wikipedia zegt dat zowel Kubrick als Allen jarenlang films in mono hebben opgenomen, maar waarom???)

  2. bouter wos

    Californication is ook in mono
    ..Jim Scott ( engineer van Rick Rubin) :
    “Mono helps to keep things loud. I think Rick decided that he didn’t want things suddenly blasting from the left channel on this record. Why would we want that? We just wanted to hear the songs. We tried panning the guitars left and right, but whenever we did it, it was like: ‘It sounds better in the middle, let’s just leave it in the middle.’ When there’s some really great guitar going on, it can be right behind the vocal. The record is bass, drums, guitar and a singer. It’s not that complicated. It sounded best in one big mono.”

Laat een antwoord achter aan bouter wos Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven