Scott Vogel is een heerser. Als je Terror wel eens live hebt gezien weet je waarom. Hoewel ik altijd wat jeuk krijg van dat ‘jullie zijn allemaal familie voor me’ tussen de nummers, lijkt de frontman oprecht, legt hij intelligentie in zijn teksten en is hij een niet minder dan briljante zanger. U denkt dat zingen in een hardcoreband niet zo moeilijk kan zijn? Ooit Roger Miret van Agnostic Front horen piepen op het podium? Het mooie van Vogel en zijn band is dat je zelfs als niet-hardcoreliefhebber snapt waar ze mee bezig zijn. Een optreden van Terror dreunt heerlijk na in je hoofd. Met The Damned, The Shamed levert de band een sterk vierde album af. En veel meer zinnigs valt er eigenlijk niet over te zetten. Muzikaal is er weinig verschil met EP Rhythm Amongst The Chaos van vorig jaar, hoewel dit nieuwe werkje wel meer gitaarsolo’s kent. Vet Metal en wel zo leuk voor de gitaristen. Het geheel is wat trager en logger dan we tot dusver gewend waren van dit vijftal uit Los Angeles. Ach, het doet er verder niet toe. The Damned, The Shamed beukt, schuurt, pakt je bij je strot en laat gedurende een half uur niet meer los. Niets nieuws onder de zon, maar als er geen wolkje aan de hemel is hoef je ook geen paraplu mee te nemen. Kromme vergelijking, ik weet het. Gewoon blind aanschaffen en gaan met die banaan. Terror heerst.
mij=Century Media / EMI