Er was een tijdje dat ik, met dank aan Jason Falkner, zijn soloalbums en vele zijprojecten, als een bezetene powerpop-platen uit de jaren achtig en negentig aan het verzamelen was. Hij was hierbij het uitgangspunt en vandaar uit weefde ik een alsmaar groter web en ontdekte stapels leuke bandjes. Ik moet echter gelijk bekennen dat ik ze, op de platen van Falkner zelf na, de laatste paar jaar eigenlijk nauwelijks nog gedraaid heb. Een bandje dat ik bij die strooptocht nooit ontdekte, maar dat ik toentertijd vast en zeker te gek had gevonden, zijn The Finkers. Deze band rond bassist/zanger Michael Carpenter en drummer Mickster Baty (ook een van de bazen van het toffe Off The Hip-label) laat op deze postuum verschenen verzamelaar namelijk heerlijke gitaarpop horen. Het is wel bizar dat een band die maar twee echte albums uitgebracht heeft, nu geëerd wordt met een dubbel-cd. Maar de kwaliteit van het gebodene op Epilogue rechtvaardigt deze release zonder meer. Waarschijnlijk zijn het gewoon alle liedjes die de band ooit opgenomen heeft die je hier terug hoort. Opvallend is het verschil tussen de twee cd’s. De eigen liedjes, veelal geschreven door Mickster en Carpenter, op de eerste cd zijn vaak zoet en retemelodieus. Op de tweede gaat het gas bij tijd en wijle flink open en scheuren ze met gierende banden rauw en vol distortion de bocht uit (“All Reved Up”). Al doen ze ook akoestische kampvuurtussendoortjes met “Rejection” en “Gurl From Bicheno”. En da’s best geinig, want ik ken niet veel bandjes die zo’n breed spectrum bestrijken, maar door de stem – in dit geval die van Michael Carpenter – toch coherent blijven klinken.
mij=Off The Hip / Clearspot