De zaterdagen zijn op dit moment veel te vol. Wassen, boodschappen, ballet- en zwemlessen, schoonmaken, voor ik er erg in heb valt de avond al weer in en ben ik weer niet even gewoon lekker buiten geweest. De koeienmest ligt al weken te wachten om de grond in gespit te worden, zodat we dra weer volop kunnen genieten van groenten uit eigen tuin. Maar het komt er maar niet van. Misschien is het daarom ook niet zo raar dat ik op dit moment meer behoefte heb aan rustige muziek dan aan veel herrie aan mijn kop. Wat dat betreft komt de nieuwe Pan•American-cd, White Bird Release, als een Godsgeschenk. Alsof Mark Nelson (van Labradford-faam) wist dat ik smachtend zat te wachten om eindelijk een opvolger van Quiet City te ontvangen. Die plaat stond niet voor niets prominent in mijn jaarlijst te pronken in 2004. Bijzonder is niet alleen de muziek op White Bird Release, de tracktitels zijn dat ook. Deze vormen samen een deel van een brief vormen die Dr. Robert Godard schreef aan H.G.Wells in 1932. Hij schreef: There Can Be No Thought Of Finishing For Aiming At The Stars Both Literally And Figuratively Is A Problem To Occupy Generations So That No Matter How Much Progress One Makes There Is Always The Thrill Of Just Beginning. Op deze cd gaat Nelson verder op het op Quiet City ingeslagen pad. Het is razend knap hoe hij muziek maakt die ondanks de vele lagen die hij in zijn tracks stopt altijd transparant en glashelder blijft. Het is zo’n plaat die je laag voor laag moet afpellen om ’em echt te gaan waarderen. De manier waarop Nelson zijn uitgesponnen gitaarwerk versmelt met drones, glitch en sobere beats geeft de plaat een sereen, onaantastbaar karakter.
mij=Kranky / Konkurrent