Over het algemeen ben ik een vrolijk, positief ingesteld persoon. Kredietcrisis? Ik zeg: uitgeven dat geld en genieten maar! Ook ben ik compleet allergisch voor alles dat naar negativisme en treurigheid neigt. Mijn glazen zijn altijd minstens halfvol. Kortom, ik ben een echte Positivo! Behalve in muziek: daar kan ik me helemaal verliezen in duistere droefheid en gitzwarte sferen. Maar dan wel duister in de zin van triest, niet duister in de zin van agressief of gewelddadig. En ik word op mijn wenken bediend door de Poolse progrockers van Votum, die met hun debuut Time Must Have a Stop een partij ellende hebben afgeleverd die zijn weerga niet kent. Vormgeving, tekst én muziek, het is allemaal donkerder dan een maanloze nacht. En wat heb ik er van genoten: de band speelt soepel, er is hier en daar echt wel een onnauwkeurigheidje te horen, maar dat komt wat mij betreft het gevoel van bezieling alleen maar ten goede. Heftige, zware muziek, dat zeker, maar wel met zoveel goedbedoelde overtuigingskracht gemaakt dat je als luisteraar wel ‘mee moet in de weemoed’. Speciale aandacht trouwens voor de leadzanger, die elke noot vol gevoel stopt, en daarbij nergens de muziek in de weg zit. De muzikanten zijn vaardig op hun instrumenten, en het verzandt gelukkig nergens in ‘hoor eens hoe goed we zijn’. En tot slot is het een verademing om een keer progressieve rock te horen met een productie die niet overloopt van technisch vernuft: het geluid klinkt lekker rauw en zelfs een beetje onverzorgd, maar dat geeft de muziek enorm veel ruimte om te ademen, iets wat zeldzaam is in moderne rock. Al met al is Time Must Have a Stop (heeft die titel nou een diep filosofische betekenis of is het slechts gebrekkig Engels?) nu al een kanshebber om in de ForestSounds top 10 van 2009 te eindigen.
mij=ProgRock / Bertus