De prijs voor de zotste verkleedpartij op de afgelopen editie van Eurosonic ging zonder twijfel naar de Duits/Zwitserse circusact van Bonaparte. Gelukkig lieten ze daar al horen dat ze live muzikaal gezien ook wat in de melk te brokkelen hadden. De vraag is dan natuurlijk of ze zoiets ook in de studio lukt. Zulke anarchistische chaos op het podium in de studio in goede banen leiden is geen sinecure. Gelukkig proberen de vier niet hun act dunnetjes over te doen op Too Much. In plaats daarvan kiezen ze voor een meer elektronisch geluid in de studio. Door de manier van zingen van frontman Tobias Jundt moet ik nogal denken aan de eerste platen van Mano Negra. Niet alleen Jundt heeft net zo’n kleine kwaakstem als Manu Chao, de muziek stuitert net zo vrolijk je speakers uit als Mano Negra en de (linkse) boodschap die hij overbrengt in zijn liedjes loopt ook veelvuldig overeen met die van de gewezen Franse helden. Liedjes met titels als “Anti Anti” en “No I’m Against It” doen niet echt hun best te verbloemen in welke hoek de politieke voorkeuren van Jundt cs. liggen. Maar Bonaparte combineert die linkse boodschap niet altijd met opzwepende muziek. Er moet ook gewoon gepartyd kunnen worden. En daarvoor nodigen ze je ook allervriendelijkst uit in tracks als “Do You Want To Party?” en “Who Took The Pill”. Dan gaat het gas vol open en word ik onrustig en krijg ik echt zin in een party. De energie die Bonaparte ook in de studio voor de dag weet te toveren valt moeilijk te negeren. Laat staan dat je stil kunt blijven zitten bij de live-cd die bij deze Nederlandse release als smakelijk extraatje zit.
mij=Goomah / Excelsior / V2