Het schijfje Big Bold Letters kwam eind 2008 al uit, maar het is niet zo erg dat ik het nu pas ter beluistering krijg. Big Bold Letters ruikt namelijk naar gierende testosteron. De natuur heeft daar nu ook last van: de eerste eendenkuikens zag ik zwemmen en de eerste lammetjes zag ik in de wei dartelen. Ook de mens ontkomt er niet aan. Er gaat steeds meer kleding uit. Ik denk dat menig puber het de komende tijd moeilijk krijgt. Cruiserweight klinkt op hun tweede album ook alsof de natuur toe moet slaan. Eerst dacht ik met een soort opgefokte Bangles te maken te hebben, maar het kwartet blijkt maar een zangeres te hebben (Stella Maxwell) en met wat studiotrucs de stem een tweede keer te gebruiken. Verder heeft het muzikaal niet veel overeenkomsten met de Bangles. Ik moet eerder aan Skunk Anansie denken, en dan met name aan hun laatste album. Een album dat erg opgefokt klinkt, niet al teveel aan je fantasie overlaat en te weinig rustpunten kent. Daar heeft Big Bold Letters met een soort van powerpoppunk ook last van. Het gaat en gaat maar door, er is teveel eenvormigheid en het ultieme liedje hoor ik nergens. Maar misschien moet ik een puber zijn om deze release te kunnen waarderen.
mij=Siren / Sonic