Het is een bekend gegeven dat mannen niet goed alleen kunnen zijn. Dat is voor mij niet anders. Dus toen het tussen mij en de dames van Laïs echt voorbij bleek te zijn, en een mogelijke relatie met de meiden van Three-Ality al vroegtijdig het leven liet, stond ik er mooi weer alleen voor! Maar opeens lagen daar, geheel onverwacht, de drie zangeressen van Mama Roux op de deurmat om mij in ieder geval de komende maanden gezelschap te houden. Net als mijn vorige relaties brengen ook zij driestemmige Nederlandstalige zang ten gehore met een voornamelijk akoestische begeleiding. Echte liedjes zijn het, met scherpe teksten, en gebracht met de nodige zelfspot. Juist daarin onderscheidt Mama Roux zich van mijn vroegere liefdes: ze brengen hun veelal zelf gecomponeerde materiaal met een gezond snufje ironie, en daardoor worden de soms truttige liedjes opeens erg leuk om naar te luisteren. Zingen kunnen ze als de beste, er is werkelijk geen onzuivere noot te horen en de stemmen klinken prima samen. En daarbij, hoe lang is het geleden dat ik heb moeten lachen om grappen in een liedtekst? Geen idee, maar Mama Roux krijgt het een paar keer voor elkaar. Is het dan alleen maar olijke vrolijkheid? Nee hoor, het trio weet ook te ontroeren. Zo kende ik het mooiste nummer van de cd, “Alteveer”, al wel in de uitvoering van Blue Dew, maar de versie van Mama Roux geeft me nog meer kippenvel en laat bijna tranen verschijnen. Kortom, ik ben erg gelukkig met mijn drie nieuwe vrouwen, voel me niet meer zo alleen, en hoop dat ze me nog lang met hun aanwezigheid zullen vermaken…
mij=Silvox